Disjunkcija mitralnoga prstena je anatomsko odvajanje između stijenke atrija gdje je umetnut stražnji listić te pravog atrijsko-ventrikularnog anulusa, a povezuje se s ventrikularnim aritmijama u bolesnika s prolapsom mitralnog zaliska.

U retrospektivnoj analizi jednog istraživačkog centra, istraživači su usporedili ishode transkateterskog popravka od ruba do ruba (TEER) kod 62 pacijenta (23%) s disjunkciojm mitralnog prstena i 209 bez.

Osnovne karakteristike u bolesnika koji su podvrgnuti transkateterskom popravak bile su: srednja dob, 82 godine; 39% žena i bile su slične onima u kontrolnoj skupini, iako su u ispitivanoj skupini imali veću visinu prolapsa. Postupci transkateterskog popravka kod pacijenata s disjunkcijom mitralnog prstena trajali su duže i zahtijevali više uređaja po slučaju s ciljem postizanja konačnog uspjeha. Klinički ishodi i težina mitralne regurgitacije bili su slični u obje skupine godinu dana nakon zahvata, Međutim, multivarijatna analiza je pokazala višu smrtnost bolesnika u ispitivanoj skupini (13% vs 7%; omjer rizika 2,6). U bolesnika s nalazom ehokardiograma nakon mjesec dana, duljina disjunkcije mitralnog prstena smanjila se za oko 50% (medijan, 4 mm); smanjenje od ≥ 50% bilo je povezano sa smanjenjem kombinacije štetnih kardiovaskularnih događaja nakon godinu dana.