x
x

Akutna hiperglikemija kao prediktor ishoda pneumonije

  Ana Balažin Vučetić, dr. med. specijalist pedijatar

  18.06.2012.

Za bolesnike s izvanbolničkom pneumonijom akutna disregulacija glikemije kod primitka u bolnicu prediktor je smrtnog ishoda i potrebe za intenzivnim liječenjem, pokazala je nova studija objavljena u časopisu British Medical Journal.

Akutna hiperglikemija kao prediktor ishoda pneumonije

Autori su željeli ispitati kako razine glukoze kod bolesnika koji se hospitaliziraju zbog izvanbolničke pneumonije koreliraju sa smrtnim ishodom. Proveli su multicentričnu prospektivnu kohortnu studiju u koju je bio uključen ukupno 2891 bolesnik s izvanbolničkom pneumonijom iz 12 kliničkih centara u Njemačkoj. U trenutku uključenja u studiju 1114 (16,2%) bolesnika je imalo dijagnozu dijabetesa. Medijan dobi uključenih bolesnika je bio 59,8 (SD 18,5) godina, a nešto više ispitanika je bilo muškog spola, njih 3805 (55,2%).

Sveukupno, smrtni ishod je zabilježen u 342 (4,7%) bolesnika unutar 28 dana, 514 (7,5%) bolesnika unutar 90 dana te 648 (9,4%) bolesnika nakon 180 dana. Sveukupna smrtnost 28., 90. i 180. dan je bila značajno viša u bolesnika s dijabetesom u odnosu na bolesnike koji nisu imali dijabetes (90. dan: 14,5% u odnosu na 6,1%; omjer rizika (crude hazard ratio - HR) 2,47; 95% interval pouzdanosti (confidence interval - CI) 2,05 do 2,98; P<0,001).

Za sve bolesnike vrijedilo je da je viša razina serumska razina glukoze bila povezana s većim mortalitetom (P za trend <0.001). U usporedbi s bolesnicima koji su imali normalne serumske razine glukoze (4 - 5,99 mol/L), smrtnost 90. dana se povećavala postepeno u onih čije su razine glukoze bile 6 - 10.99 mmol/L, odnosno 11-13.99 mmol/L (HR 2.89, 95% CI 2.27 do 3.69, odnosno 4.01, 2.78 do 5.81), i ≥14 mmol/L (6.04, 4.18 do 8.74).

Bolesnici koji nisu imali dijabetes kod primitka u bolnicu pokazivali su jasan i statistički značajan trend povećane smrtnosti nakon 90. dana uz povišene razine glukoze kod primitka u bolnicu (P za trend < 0,001).

Najnižu smrtnost, svega 3% imali su bolesnici bez dijabetesa i s normalnim razinama glukoze kod primitka. Za razliku od njih, oni koji su imali dijabetes i povišene razine glukoze, imali su smrtnost čak 10%.

Općenito, niske razine glukoze (<4 mmol/L) u bolesnika bez dijabetesa nisu bile povezane sa povećanom smrtnošću (HR 0,68, 95% CI 0,33 do 1,42).

Kliničke implikacije ove studije su sljedeće:

• Bolesnici koji u trenutku hospitalizacije radi izvanbolničke pneumoniju imaju povećane razine glukoze pod povećanih su rizikom od smrtnog ishoda.
• Rizik od smrtnosti počinje rasti već u trenutku kada su serumske razine glukoze tek blago povišene na vrijednosti koje su ispod uobičajenog definiranog praga za hiperglikemiju.
• U bolesnika koji su kod primitka u bolnicu radi izvanbolničke pneumonije imali povišene razine glukoze, nakon otpusta iz bolnice važno je provesti OGTT (Oralno opterećenje glukozom ili test oralne podnošljivosti glukoze) i monitorirati razine glukoze u serumu kako bi se na vrijeme dijagnosticirao dijabetes i spriječio nastanak subakutnih i dugotrajnih komplikacija.
• Akutna hiperglikemija identificirana kod primitka u bolnicu mogla bi pomoći pri identifikaciji bolesnika kojima je potrebna intenzivnija skrb u svrhu smanjenja rizika od smrtnog ishoda izvanbolničke pneumonije.